Türkiye Komünist Partisi’nin davetiyle bir ortaya gelen Bayan Dayanışma Komiteleri sistemin bayanlara yönelik durmak bilmeyen saldırısına karşı gayretini yükseltiyor.
Komiteler bayana yönelik şiddetin ve sömürünün kökünü kazmak için, bu eşitsiz ve adaletsiz tertibi değiştirmek için bayanları kendi kararlarını vermeye çağırıyor!
Kalbi eşit ve özgür bir ülkede yaşamak için atan tüm bayanlara davette bulunan Komiteler, toplumsal hayatın her alanında eşitlik için taleplerini sıralıyor.
Gericiliğe karşı mücadeleye!
Türkiye toplumu uzun yıllardır dinî referanslarla yönetiliyor. Dinin toplumsal ve kamusal hayatta belirleyici olması işverenlerin ve onların temsilcisi siyasi iktidarların işine geliyor. Böylelikle kararları daha az sorgulanıyor, adalet arayışı “öbür dünya”ya erteleniyor.
AKP iktidara geldiği birinci günden beri sayısız gerici uygulamaya imza attı. İmam hatipler yaygınlaştırıldı, ilkokullara mecburî din dersleri kondu, müftülere nikah kıyma yetkisi verildi. Muhalefetin alternatifi ise giderek AKP’ye benzemekti. Bilim düşmanı, bayan düşmanı, sanat düşmanı siyasetlere sessiz kalınarak bu cürümlere ortak olundu.
Geçim külfeti içindeki işçilerin çocukları cemaat ve tarikatlara mahkum edildi. Gericiliğin önü açıldı, gericilik güçlendikçe bayanların hayatındaki baskı, zorbalık ve şiddet arttı. Bayanın vücudu nesneleştirildi, aklı aşağılandı. Bayan toplumsal omurdaki yeri ile değil, anneliği ile yüceltildi.
Ama AKP cumhuriyetin aydınlanmacı karakteri ile ne kadar arbedeli ise, bayanlar da ellerinden alınmak istenenden çok daha fazlasını kazanmaya o kadar kararlı!
Bu nedenle gericiliğe karşı gayretimizde olmazsa olmazlarımız şunlardır:
● Toplumsal hayatın dinî kurallar üzerinden tanımlanması ve sorgulanmasına son verilmelidir.
● Tarikat ve cemaatlerin örgütlenmeleri yasaklanmalıdır.
● Eğitimdeki mevcut gerici müfredat uygulamasına son verilerek bilimsel temellerle hazırlanmış yeni müfredatın uygulanmasına en kısa müddette başlanmalıdır.
● Mecburî din dersleri kaldırılmalı, tüm okullarda karma eğitim verilmelidir.
● İmam hatipler kapatılmalıdır.
● Bayanların dinî kurallar münasebet gösterilerek aileleri, toplumsal etrafları yahut işyerleri tarafından örtünmek zorunda bırakılmaları cürüm sayılmalıdır.
● Müftülerin nikah kıyma yetkisi sonlandırılmalıdır.
● Sıhhat hizmeti sunumunda cinsiyet ayrımcılığı barındıran her türlü uygulama yasaklanmalıdır.
Kadına yönelik şiddete hayır!
Türkiye’de ve tüm dünyada artan bayana yönelik şiddetin ve bayan cinayetlerinin kökeninde sömürü sistemi vardır. Aile içi şiddet ve istismar sürerken ailenin kutsallığını lisanından düşürmeyen siyasetçiler vardır. Adalet sağlayamayan hukuk sistemi vardır. Çalışma rejiminin işverenlerin çıkarları için kuralsızlaştırılması vardır.
Kadınların eşitlik ve özgürlük gayretini engellemek için siyasi iktidarın sığındığı aile kurumunun güçlendirilmesi siyasetleri iki yüzlüdür. Bayan cinayetlerinin değerli bir kısmı örf ve adetler münasebet gösterilerek işlenmektedir.
Kadınlar şiddetin ve sömürünün kökünü kazımak için çabada kararlı! Bu nedenle;
● Şiddet gören bayanlar için dayanışma meskenleri açılmalıdır. Bu dayanışma meskenleri bayanların saklandığı değil, hayatlarının tekrar kurulmasında tüm toplumun dayanağının sunulduğu yerler olmalıdır.
● Tecrit edilecek olanlar şiddet görenler değil, şiddet uygulayanlar olmalıdır.
● Şiddet uygulama eğiliminde olduğu saptanan bireyler bilimsel değerlendirmeler eşliğinde şiddet önleyici bir programa alınmalıdır.
● Hukukta erkeklere yönelik ayrımcılık ve düzgün niyet okumaları hata kapsamına alınmalıdır.
● Bayanların özgürlüklerini ve toplumsal hayatlarını dini ve klasik dayatmalarla kısıtlayan her türlü tenkit ve müdahale kabahat sayılmalıdır.
● Ferdî silahlanma yasaklanmalıdır.
Çalışma hayatında eşitlik için mücadeleye!
Kadınlar eğitim seviyelerindeki yükselmeye karşın erkeklerden bariz olarak daha az istihdam ediliyor. Eşitsizlikler daha iş görüşmelerinde başlıyor, bayanların uygar halleri, çocuk sahibi olma durumları işe alınıp alınmayacaklarında belirleyici oluyor. Gebelik ve süt müsaadeleri mazeretiyle bayanların mesleklerinde ilerlemeleri engelleniyor. Tıpkı eğitim ve niteliklere sahip oldukları halde tıpkı işi yapan bayanlara erkeklerden daha az fiyat veriliyor. Ekonomik krizlerde evvel bayanlar işten çıkarılıyor.
Kadınlar düşük fiyatları ve işsizlikle tehdit edilmeyi kabul etmiyor ve haykırıyor:
● Tüm bayanların çalışma hakkı vardır. Devlet tüm vatandaşların çalışma hakkını garanti altına almakla yükümlüdür.
● Tıpkı işi yapan işçiler cinsiyet, etnik köken, din ve mezhep farketmeksizin tıpkı fiyatı almalıdır.
● İşyerlerinde bayan emekçi sayısına nazaran değil, işçilerin talepleri doğrultusunda kreş ve emzirme odası açılmalıdır. Bu vazifesini yerine getirmeyen işyerleri cezalandırılmalıdır.
● Emziren annelerin süt müsaadelerini kullanmalarını engellemek hatadır.
Ebeveynlikte adaletsizliğe hayır!
Yüzyıllardır çocukların beslenmesi, bakımı, sıhhati annenin vazifesi olarak kabul ediliyor. Bayanların çocuk bakımı için işten ayrılması ya da yarı vakitli yahut meskenden sürdürülen işlerde çalışması bir gereklilik üzere kavranıyor. Gelirleri kreş fiyatını karşılamayan ailelerde bayanlar konuta mahkum ediliyor. Çalışma hukukunda işverenin işyerinde yalnızca belirli sayıda çocuklu bayan çalışan için kreş hizmeti verme yükümlülüğü tarifleniyor, çocuklu erkek çalışanları hukuk hesaba katmıyor.
Oysa çocuklar bir toplumun geleceğidir, sağlıklı büyümeleri, âlâ bir eğitim almaları, memnun olmaları ve geleceklerinin teminat altında olması yalnızca ebeveynlerin değil, tüm toplumun sorumluluğundadır.
Kadınlar çocuklarıyla geçirdikleri vaktin yorgunluklarını arttıran bir yük olmasını istemiyor. Çocuklarıyla geçirdikleri saatlerin keyfine varmak, onlarla eğlenceli anılar biriktirmek istiyor. İşte bu nedenle;
● En kısa müddette bir planlama eşliğinde her işyeri ve mahalleye fiyatsız kreş ve gündüz bakım meskenleri açılması zaruridir.
● Çocuk doğduğunda çocuk bakımı için fiyatlı müsaade hakkı yalnızca anne için değil baba için de geçerli olmalıdır.
● Fiyatlı ebeveyn müsaadesi sonrası anne ya da babanın işe dönüşü hukuksal teminat altına alınmalıdır.
● Doğum denetim ve kürtaj hizmeti fiyatsız sıhhat hizmeti kapsamına alınmalıdır.
Toplumsal ömrün bayanların lehine düzenlenmesi için mücadeleye!
Çocukların bakımının yanı sıra hasta ve yaşlıların bakımı ve mesken işleri de bayana yüklenmiştir. “Kadın işi” olarak görülen her türlü mesken işi yüzyıllardır bayanın emeğinin ağır sömürüsüyle devam etmektedir. Bayanlar bu tüketici iş yükü altında toplumsal ömürden koparılmaktadır.
Oysa bayanların doğuştan gelen hiçbir özelliği onları mesken işlerine yatkın yapmaz. Teknolojinin böylesine geliştiği, işsizliğin bu kadar büyük bir sorun olduğu günümüzde bayanlar artık bu aptallaştırıcı işleri yapmayı reddediyor. Bundan bu türlü süratle;
● Hasta bakım meskenleri sayısı kâfi düzeye çıkarılmalıdır.
● Yaşlılar için toplumsal hayattan kopmadan yaratıcı faaliyetlerini sürdürebilecekleri toplumsal tesisler faaliyete geçirilmelidir.
● Mesken işleri, bayan erkek eşitsizliğinin tekrar üretildiği bir alan olmaktan çıkarılmalıdır. Her mahallede çamaşırhaneler, ütü meskenleri, yemekhaneler vb. kurularak mesken işleri toplumsallaştırılmalıdır.
● Angarya işlerin yokluğunda artakalan vaktin yaratıcı, kültürel ve sportif faaliyetlerle geçirilmesi için her mahallede uygun yerler yaratılmalıdır.
Kadınların eğitim hakkı için mücadeleye!
Bugün pek çok fakir ailenin çocuğu nitelikli eğitim alamıyor. Ebeveynler çocuklarını bir gelecekleri olması umuduyla cemaatlere teslim ediyor. Eğitim kamusal bir hizmet olmaktan çıkarılarak ferdi bir anlayışla tekrar inşa ediliyor. Bu süreçte kız çocukları eğitimde giderek derinleşen eşitsizliklerden daha çok etkileniyor. Çocuk yaşta mesken işlerinde, çocuk bakımında klâsik bayan rollerini üstlenmek zorunda bırakılıyor. Çocuk yaşta evlendirilmeye, hatta anne olmaya mecbur ediliyor.
Kadınlar cumhuriyetin en değerli kazanımlarından biri olan eğitim alma ve meslek edinme hakkından vazgeçmiyor! Eğitim haklarından artık feragat etmeyeceklerini bildiriyor.
● 18 yaşına kadar kadın-erkek tüm bireylerin eğitimi mecburidir.
● Kız çocuklarını okula göndermeyen aileler, psikologlar ve pedagoglar eşliğinde ziyaret edilerek kızlarını okula göndermek üzere ikna edilmelidir. İkna edilemeyen ailelerin kız çocuklarının eğitimi devlet teminatında olmalıdır.
● 15-18 yaş ortası evlilikler ebeveyn müsaadesi olsa bile yasaklanmalıdır.
Nefret hatalarıyla mücadeleye!
Kadına dönük aşağılayıcı sözler bugün medyadan siyaset alanına, kültür sanattan çalışma ömrüne kadar her alana yayılmıştır. Bayanı değersizleştirici tüm bu telaffuz ve davranışlar bayanların hayatını etkilemektedir. Bayanlar mesleklerini seçerken, kararlarını alırken, hatta sokağa çıkarken bile ayrımcı lisanın tesirinde kalıyor. Lakin insanı değersizleştiren ve ayrımcılıkla aşağılayan her türlü tavır nefret hatasıdır.
Kadınlar artık nefret kabahatlerinin hayatlarını etkilemesi istemiyor. Bu nedenle;
● Bayanı aşağılayan, nesneleştiren her türlü aşağılayıcı tabir için kamu davası açılmalıdır.
● Erken çocukluk çağından yüksek eğitime dek tüm seviyelerde eşitlikçi ve özgürlükçü bir eğitim verilmesi zaruridir.
● Kültür sanattan medyaya, akademiden siyasete, mahallelerden işyerlerine toplumsal ömrün her alanı ayrımcı, aşağılayıcı her türlü içerikten arındırılmalı, eşitlikçi bir biçimde tekrar inşa edilmelidir..
Cumhuriyetin kazanımlarına sahip çıkan bu ülkenin bayanları geleceğini ne emperyalizmin tahlil tekliflerine ne de yozlaşmış siyaset alanına bırakacaktır. Bu ülkenin bayanları kendi geleceklerini kendileri belirleyecek, bunun için uğraştan vazgeçmeyecektir. Üstelik sadece şiddet ile değil, topyekün gericilikle, emeklerini çalanlarla, eğitim hakkını gasbedenlerle, eşitsizlikten nemalananlarla gayret edecek, kesinlikle kazanacaktır. İstanbul Sözleşmesi’nden korkanların karşısına, nasıl bir ülke kuracağımızı gösteren kararlarımızla çıkmanın vaktidir.
Eşit ve özgür yarınların kurulması için omuz ver, birlikte kazanalım!
Adana Akkapı Bayan Dayanışma Komitesi
Aliağa Bayan Dayanışma Komitesi
Altayçeşme Bayan Dayanışma Komitesi
Antalya Bahçelievler Bayan Dayanışma Komitesi
Antalya Güzeloba Bayan Dayanışma Komitesi
Ayrancı Bayan Dayanışma Komitesi
Bağcılar Bayan Dayanışma Komitesi
Bahçelievler Bayan Dayanışma Komitesi
Bakırköy Bayan Dayanışma Komitesi
Banka İşçileri Bayan Dayanışma Komitesi
Batıkent Bayan Dayanışma Komitesi
Bayraklı Bayan Dayanışma Komitesi
Bayrampaşa Bayan Dayanışma Komitesi
Beyoğlu Bayan Dayanışma Komitesi
Bitlis Bayan Dayanışma Komitesi
Bornova Bayan Dayanışma Komitesi
Bursa Osmangazi Bayan Dayanışma Komitesi
Cihannüma Bayan Dayanışma Komitesi
Çanakkale Kepez Bayan Dayanışma Komitesi
Çanakkale Merkez Bayan Dayanışma Komitesi
Çeliktepe Bayan Dayanışma Komitesi
Çeşme Bayan Dayanışma Komitesi
Çiğli Bayan Dayanışma Komitesi
Diyarbakır Bayan Dayanışma Komitesi
Doğukent Bayan Dayanışma Komitesi
DTCF Bayan Dayanışma Komitesi
Eryaman Bayan Dayanışma Komitesi
Esat Bayan Dayanışma Komitesi
Eskişehir Vişnelik Bayan Dayanışma Komitesi
Gebze Bayan Dayanışma Komitesi
Güzeltepe Bayan Dayanışma Komitesi
Hacettepe Üniversitesi Bayan Dayanışma Komitesi
Hatay Bayan Dayanışma Komitesi
İçerenköy Bayan Dayanışma Komitesi
İlker Bayan Dayanışma Komitesi
İncirli Bayan Dayanışma Komitesi
Karataş Bayan Dayanışma Komitesi
Kayseri Bayan Dayanışma Komitesi
Kocamustafapaşa Bayan Dayanışma Komitesi
Konya Bayan Dayanışma Komitesi
Manisa Salihli Bayan Dayanışma Komitesi
Marmara Ü. Bayan Dayanışma Komitesi
Mersin Karaduvar Bayan Dayanışma Komitesi
Muğla Ortaca Bayan Dayanışma Komitesi
Plaza Ofis İşçileri Bayan Dayanışma Komitesi
Samsun Atakum Bayan Dayanışma Komitesi
Sarıgazi Bayan Dayanışma Komitesi
Seferihisar Bayan Dayanışma Komitesi
Seyran Bayan Dayanışma Komitesi
Sincan Bayan Dayanışma Komitesi
Sokullu Bayan Dayanışma Komitesi
Tekirdağ Alipaşa Bayan Dayanışma Komitesi
Uğur Mumcu Bayan Dayanışma Komitesi
Üsküdar Bayan Dayanışma Komitesi
Van Bayan Dayanışma Komitesi
Yeldeğirmeni Bayan Dayanışma Komitesi
YTÜ Bayan Dayanışma Komitesi
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
