Op. Dr. Selman yaşadığı baskıları anlattı: Oruç tutmamı engellemeye çalıştılar, alay ettiler…
Star muharriri Esra Elönü’nün moderatörlüğünde, 24 TV’de yayınlanan Arafta Sorular programının bu haftaki konuğu, Op. Dr. Salih Selman oldu. 28 Şubat devrinde Çapa Tıp Fakültesi’nde doktorluk yaparken, inancı nedeniyle maruz kaldığı baskıyı anlatan Selman, ‘Orucumu tutmamı engellemeye çalışırlardı, alay ederlerdi. Oruç tutuyordum, iftardan evvel bana yemek hazırlatırlardı. Beni göz mahpusunda fiyatlardı, yemek yiyemezdim. Şöyle düşünüyorlar, buranın bir kuralı var, Salih de bu kuralı deliyor. Allah’ın kuralının en üstün olduğunu düşünemiyorlardı.’ dedi.
Star muharriri Esra Elönü moderatörlüğünde yayınlanan, 24 TV’nin her kısmı ses getiren programı Arafta Sorular, bu hafta Op. Dr. Salih Selman’ı konuk etti. 40 yaşında hafız olan Selman, ‘Hu dönüşü’nü ve yaşadığı baskıları anlattı.
Esra Elönü: Salih Selman Hoca, arafta mı?
Salih Selman: Değilim. Sevdiklerim aşikâr, yolum belirli. Geçmişimde bu türlü bir periyot olmuştur. İnsanların yalnızca şahsiyetine bakıyordum, ümmet anlayışını, ümmet şuuru bilmiyordum o vakit, cahiliydim bu yolun. Lakin, ondan sonra elhamdülillah.
‘İMAM HATİP’LİLER OLMASAYDI, BUGÜN SALİH SELMAN YOKTU’
Esra Elönü: 3 lisan biliyorsunuz, güreşçisiniz, 40 yaşından sonra hafız oldunuz, Saint-Joseph mezunusunuz… Sonra Çapa’da verdiğiniz uğraş… Hoş bir öykünüz var. Bize Hu dönüşünüzün nasıl başladığını anlatabilir misiniz?
Salih Selman: İdealim olan yere girdiğim vakit yani üniversitede, doktorluğa başladığım vakit memnunluğu bulamayınca araştırmaya başladım. O vakit aslında gündemimde olan imam hatiplilerden daha çok kitap istedim, daha çok okumaya başladım. O insanlarda huzursuzluğu yaşadıkça, dine daha çok sarılmaya başladım. Etrafımdaki o imam hatipliler buna vesile oldu. İmam hatipliler olmasaydı, bugün Salih Selman yoktu.
‘İNSANLARLA ÇABADAN ÇOK, NEFİSLE ÇABA ZOR’
Esra Elönü: Ondan evvelki ve sonraki Salih Selman’ı karşılaştırdığımızda, şiddetli bir süreç miydi, uğraş o vakit mı başladı?
Salih Selman: Beşerlerle uğraştan çok, nefisle gayret sıkıntı.
Esra Elönü: Uygun bir güreşçisiniz, nefsinizle düzgün güreşebildiniz mi?
Salih Selman: Nefisle güreşmek zor
Esra Elönü: Nefisle güreşi kazanmak için ne yapmak lazım?
Salih Selman: Burada büyüklerin yaptığı şeyler. Yani oruçla, az uykuyla, az yemekle, az konuşmakla; çok salih amelle, çok zikirle, çok salihlerle birlikte olmakla bunu güçlendirmek lazım. Bu bir çaba. Burada kaybettiğiniz an, geriye düşüyorsunuz. Oturayım çok yiyeyim, istediğimi konuşayım, malayani konuşayım, dine karşı olanlarla oturup muhabbet edeyim… Burada Allah’ı gücendirirsiniz, Mevla’dan uzaklaşırsınız. Bu her an bir uğraş.
‘SEN GENÇLERE HİZMET EDERSEN, ALLAH SANA KUR’AN-I KERİM’İ ARMAĞAN EDER’
Salih Selman: Yani ben hatırlarım, güreşteki bir rakibimi çok rahat yendim. ‘Nasıl olur, düne kadar yenemiyordum’ dedim. ‘Dün 10’da yatacağıma, 11’de yattım’ dedi. Bir güreşçi için böyledir, geç yatmak kuvvet düşürür. Nefiste de bu türlü, açık verdiğiniz vakit, biraz fazla ya da biraz malayani konuştuğunuz vakit, o gün düşüyorsun. Namazlara olan istek zayıflıyor, zikirden aldığınız zevk zayıflıyor… Fakat, bunun en kuvvetli yeri, gençlerle birlikte olmak. Bazen nefisle çabamda derim ki, ‘Ben bittim, tamam.’ Hanım, ‘Senin gençlerin yanına gitmen lazım. Sen bak git der, hepsini unutacaksın.’ der. Bunun istisnası yok. Hani yüz defa gittim de, yüzde 5-10 değil. Yüzde 100 bu. Onun için en zorlandığım vakitler, yaş 47-48’di. Son dönüşleri dönüyorum hafızlıkta, cerrahlıkta da oldukça bir ameliyatım oluyor, bazen yurt dışı seyahatlerim oluyor, sohbetlerim oluyor… O denli zorlandım ki, duvarlar yıkılıyor. Bittiğim, tükendiğim vakitler. 12’de yatıp 2 buçukta kalkıyorum. O uykuyla bütün gün ameliyatlar, sohbetler… Birebir anda 3-4 iş yaptığım vakitler oluyor, yıprandım.
Kemal Efendi’ye dedim ki, ‘Hocam, ben ameliyatları yapacağım, tamam cerrahım… Konutumda çocuklarımı Kur’an’dan tutacağım, bir babayım… Bunlar vazgeçilmez. Hafızlığı bir haslayayım, en azından şu sohbetleri bırakayım. Sonuçta ben hoca değilim yani. Nasıl olsa çok hocalar var, gitsin gençlerle onlar ilgilensin.’ dedim.
‘Evladım, gençler telefon etti. Seni çağırıyorlar sohbete. Ayeti tamamla, sayfayı tamamlama. Sen gençlerin yanına gidersen, gençlerin maneviyatına hizmet edersen, Allah sana Kur’an-ı Kerim’i armağan eder.’ dedi.
Onun için, mesela Gazze’ye gittiğimde, Pir Yasin mübarek oğluyla sohbet ettiğimiz vakit şunu gördük, babası mescitte daima gençlerle sohbet etmiş. Yani bir ömür bu türlü geçmiş. Gençlere, o gayret ve cihad şuurunu o mescitte o denli veriyor ki, cami çıkışında vurmaktan diğer bir deva bulabildiler mi?
Benim de bugün geldiğim nokta o. Yani Pir Şamiller, Pir Yasinler… Bu türlü mübarek zatların çantasını taşısaydı da Dr. Salih olmasa, hafız olmasa. Lakin, onların yanında olan, şuurunu yaşıyan biri olsa.
‘KALP AMELİYATIMI GENİŞ BİR TAKIM YAPTI’
Esra Elönü: Sizin ‘Hu dönüşünüz’, doktorluktan evvel mi, sonra mı?
Salih Selman: Öğrenciyken o imam hatiplileri görmemle birlikte, yavaş yavaş benim onlara kalbim meylim oldu. Doktorluk, hocalık… Huzuru bulamadım orada. En hoş ameliyatlara bile girsem, oradaki gaye beni memnun etmedi.
Esra Elönü: Sizin kalbinizi ameliyat eden kimdi?
Salih Selman: Ameliyatı, geniş bir grup yaptı. Birinci başta, İbrahim Hoca ile tanıştım. Kendisi işletme mezunu olmasına karşın, gitti Pakistan’da ilahiyat okudu. Benle çok ilgilendi. Gece nöbetlerde, dayanamadığım vakitler, ‘bunların hücumlarına dayanamıyorum’ dediğim vakitler, gelirdi.
Esra Elönü: Akın derken Hocam?
Salih Selman: Yani benim orucumu tutmamı engellemeye çalışırlardı, alay ederlerdi, elimdeki imkanları almaya çalışırlardı… O vakit bana moral verirdi.
İşte o sırada Ali Albayrak Hocam, ondan sonra Ahmet Akın Çığman hem Arapça hem fıkıh hem de tasavvufu da anlattı. Allah’a giden kalbi yolları, Mehmed Zahid Kotku Efendi’yi anlattı. Oradan farklı bir pencere açıldı bende.
Tabi Gazze’ye gidince o şehitlerin, şehit ailelerinin dik duruşunu görünce büsbütün yıkıldım, sıfır olduğumu gördüm. Nijer’e gidince o gençlerin, yani topraktan konut yapıyorlar, o kadar… Ancak, ‘Neyle memnun oluyorsunuz?’ diyorum, ‘Sohbetle keyifli oluyoruz. Her gece 6’da biz sohbete gidiyoruz.’ dediler. ‘Ben çikolatayla bir saat güç tutuyorum.’ dedim, ‘Yok, biz 12’ye kadar sohbet dinliyoruz.’ dediler. Ben yıkıldım. Benden çok yüksekler.
Ondan sonra Hasan Efendi’yi tanıdım. Kemal Efendi’yi, Mahmud Efendi Hz. tanıyınca, baktım ki ben hiçbir şey değilim.
‘O SİSTEMİN BEKÇİLERİ. ALLAH’IN SİSTEMİNİN BEKÇİLERİ DEĞİLLER.’
Esra Elönü: Sonra? Doktorluk devam ediyor mu?
Salih Selman: Doktorluk devam olağan. Tüm hocaların söylediği, ‘Doktorluğu bırakma, ilmine de devam et. Davetini de yapacaksın.’ oldu.
Esra Elönü: Dediniz ki, ‘Bir hücum vardı.’ Bu hücum neye karşı bir hücumdu? O vakit da cübbe ve sarık var mıydı mesela?
Salih Selman: Yok, o vakitler şuur yoktu, dar giyiniyordum. (Şimdi de şuurlanmış sayılmam da)
Yani mesela bir gün, diyalim ki iftar saati 8, 7’de sofrayı bana kurduruyorlar. Yani ben gidip dışarıdan alışveriş yapıyorum. Bana bir liste veriyorlar, ben gidip alıp geliyorum, sofrayı hazırlıyorum. Bunlar yiyorlar.
Esra Elönü: İftar sofrasını mı?
Salih Selman: Yok. 8’de iftarsa, 7’de ben onlara yemek hazırlıyorum. Onlar yemeği yiyorlar. Sonra da diyorlar ki, ‘Bak sen yemeği yemedin, bundan sonra yiyemezsin.’
Bir gece işçi acıdı benim halime. Gece saat 10, ben yalnızca bir suyla orucumu açmışım. Zira beni göz mahpusunda tutuyorlar açmamam için. Diyorlar ki, ‘Sen güçten düşersin.’ Savları da bu. Yav diyorum ki ‘Ben profesyonel güreşçiyim. Ben bir hafta yemek yemiyorum da kilom düşüyor.’ Zira, 68 kilo güreşçisi, İstanbul şampiyonlarında anca 2 kilo tolerans vardır, ondan sonra yavaş yavaş 1 kiloya düşer, 100 gram bile giremezsiniz maça. Su bile içemezdik. ‘Benim gücümü biliyorsunuz. Bir günlük oruçla güçten düşmem.’ diyordum.
Peki orucu tutarsam ne olurdu? ‘Ameliyata sokmayız’ dediler. İşte bir gece bu türlü göz mahpusunda ben yemek yemedim, işçi gelip bir çay verdi. ‘Abi içsene, kimse yok.’ dedi. Ben de, ‘Sen tekrar de üstüne soğuk su koy, yudumlarsam kızarlar.’ dedim. Hakkaten de tam yudumlarken orada bir profesör, âlâ bir insan temelinde… ‘Benden müsaadesiz nasıl içersin.’ dedi, aldı çayı döktü.
Esra Elönü: Bu zalimlik…
Salih Selman: Yani şöyle düşünüyorlar, buranın bir kuralı var, Salih de bu kuralı deliyor. Allah’ın kuralının en üstün olduğunu düşünemiyorlar. Temelinde anne babası inançlı. Makam için, bunu bildiği halde, oradaki tertip o denli işliyor ya… O sistemin bekçileri. Allah’ın sisteminin bekçileri değiller.
Bir saat evvelden yemekhaneyi kapatıyorlar. İşçinin aldığı maaş ne, nasıl dışarıdan yemek yesin? Bir doçente gidip, ‘Hocam bir telefon edin, bu kapı bir yarım saat açık kalsın da bu beşerler orucunu açsın. İnançlı insansınız, şu gücünüzü Allah için kullanın. Bu kadar insan oruç açacak, size de sevabı gelecek.’ dedim. Ne dedi biliyor musunuz? ‘Ben profesör olmadan bu işlere giremem.’ dedi. Ben de düşünüyorum ki, bunlar profesör olunca bu işlere girerler. Profesörü buldum imanlı, ‘Siz bu işi yapar mısınız?’ dedim, ‘Ben bu işlere girmem’ dedi.
‘HİZMETLERE GİTTİĞİM VAKİT NEFSİM PES ETMİYOR.’
Esra Elönü: Dışlanma ne vakte kadar devam etti?
Salih Selman: Hala devam ediyor. Yapabilen benimle savaşıyor. Hizmetlere gidemediğim vakit nefsim pes ettiriyor. Hizmetlere gittiğim vakit nefsim pes etmiyor. Çok yoruluyorum. Lakin gençlerin yanına gidince hiç birşey olmamış üzere oluyor.
Esra Elönü: İnançlı olduğunuz için kaybettiğiniz dostlarınız oldu mu?
Salih Selman: Sevdiğim arkadaşlarımdan da oldu. Hafızlığa başlayınca çay sohbetlerine gitmedim. Kuran’a çok vakit ayırmak zorundaydım. Hekim bir arkadaşım var Fenerbahçe’de. Meskenlerimizi sohbete açmak istedim. Yanlış yapıyorsun. Burada askeriye var. Sen de asker çocuğusun dedi. Bu yola girmeyeceğini söyledi. Bu yola girmeyen arkadaş tam karşımda şu anda. Birtakım arkadaşlardan tam karşıma geçenler oldu. Yanlış yaptığımı söyleyenler oldu. Bu uğurda öleceğimizi söyledim. Nasıl Musab bin Umeyir oldu. Selman-ı Farisi geldi. Biz de ne kadar nasiplenirsek o kadar olacağız. Peygamber Efendimiz(sav) ‘Selman bendendir.’ diyor.
Esra Elönü: Gençliğinizi yaşayabildiniz mi?
Salih Selman: Gençliği boşa geçirmişim. Baktığınız vakit dalgıçlık, kayak ve tekne kaptanlığı yaptım. Tekneyle ilgili bir maceramı anlatayım. Tekne kaptanlığı için 10 sene evvel ehliyet almam gerektiğini söylediler. Kursa gittim. Ders anlatmaya biri geldi. Emekli subaymış. Balıkçılar da var derste. Onlarda bere var. Bende de takke. Baştakileri çıkarmamızı söyledi. Ancak benden ötürü söylediği belirliydi. Çıkarmasak olmaz. Yanıkları anlatırken yanlış anlatıyordu. Ben de notlar aldım. Cerrah olduğumu söyledim. Şaşırdı. Babamın albay olduğunu söyledim. Ona daha çok şaşırdı. Gençliğimi yaşadım. Lakin sıfır yaşadım. Allah’ı bilmeden yaşadım.
‘GÜZELLİKLERİ KEŞFETMEYE KALKARSAN BULURSUN’
Esra Elönü: Hoş dostlar nasıl bulunur?
Salih Selman: Allah karşına hoş beşerler çıkarır. Ancak değerini bilirsen. Eş, arkadaş, iş verir. Orada hoşlukları verir. Sen o hoşlukları keşfetmeye kalkarsan bulursun. Eksiklerini ararsan kaybedersin. Benim çok hoş dostlarım oldu.
Esra Elönü: Dünya umurunuzdan ne vakit çıktı?
Salih Selman: Kemal Efendi’den talim tecvid dersi alıyordum. Herkesi çıkardı. İkimiz kaldık. Ellerini açtı. ‘Allah’ım ondan dünya sevgisini al.’ dedi. Birazı gitti. Lakin hala var.
‘KIZIMIN OKULUNDA UHUD OKÇULARI VARDI’
Esra Elönü: Çocuklarınızı hangi dua üzerine yetiştirdiniz?
Salih Selman: Hz. Meryem’i okuyunca çok etkilenmiştim. Erkek arkadaşı olmadı. ‘Giyineceğim. Gezeceğim. Otomobilim olacak.’ demedi. Allah için ilim öğrendi. İbadet etti. Allah da bu hali yaptı. Kızım Saliha’’nın Allah’ı bilen bir okulda okumasını istedim. Onların okulunda Uhud okçuları vardı. 28 Şubat devrinde Kur-an dersinde müfettişler gelince Uhud okçuları haber veriyor. Kur’an-ı Kerim’ler kaldırılıyor. Sene 1995-1996 idi. Sultanbeyli’de bu türlü bir okul bulmuştuk. Oraya götürüyorum. Bazen konut tutup kızlara eğitim verdiriyorduk. Mahpusa gireceğimizi bile bile. Beni eleştiriyorlardı. ‘Sen Saint Joseph’ de okumuşsun. Kızını apartman dairelerinde okutuyorsun’ diyorlardı.
Esra Elönü: Saint Joseph’de okurken hoş anılarınız var mıydı?
Salih Selman: İki türlü arkadaşım vardı. Komunist Parti Lideri Aydemir Güler sıra arkadaşımdı. Yanımda oturuyordu. Orası sol başların yetiştiği bir okuldu. Doğan Alemdar isminde tevhidi ayakta tutan, namaz kılan bir arkadaşım da oldu.
‘İNSANIN KENDİNİ KINAMASI LAZIM’
Esra Elönü: Kibir virüsü kaptınız mı hiç?
Salih Selman: Bir gün Kemal Efendi’ye asker kökenli bir tanıdığımı götürdüm. Kalbi de yumaşarsa namaza başlar diye. Oldukça bir hakaret etti. Ben yerimde duramıyorum. Her söylediği yanlış olmasına karşın Kemal Efendi gülüyor. Albayımı çok sevindim. Konuşsun diyor. Ben şaşırdım. Ben dayanamam. Lakin büyükler dayanıyor. Nefislerini alta alıp o insanı kurtarmaya bakıyorlar. Ben bunu birinci sefer Fenerbahçe Camii’nde yaşadım. Fenerbahçe Camii açılmıştı. Şahin Hoca da benim yanımdaydı. Bayram namazına gittik. Hutbede İmam Fransız şiiri okudu. Benim de Fransızca bildiğim için hoşuma gitti. Şahin Hoca kalkıp hutbede Fransızca şiir olmayacağını söyledi. Ortalık karıştı. Reaksiyonlar yağıyor. Üstümüze birşeyler atıyorlar. Ben de Karşılık vermek istedim. Hocam ‘Biz ikazımızı yaptık. Nefsimizi alta alacağız’ dedi. Ne kadar çalışsan da nefsini aşağı çekmen lazım.
Esra Elönü: Maide Müddeti 8. Ayet “Birbirinize olan kızgınlığınız sizi haksızlık yapmaya sevk etmesin” diyor. Bunu Müslümanlar olarak ne kadar yaşıyoruz? Çok mu fevriyiz?
Salih Selman: Hz. Ayşe’ye iftira atan bir şair var. Hz. Ayşe ayetle aklandıktan sonra bu şair adamı İslam’a hizmet ettiği için affediyor. Futbol kadrosunda bile 11 kişi birebir gayeye hizmet etmese olmaz.
Esra Elönü: Bizi ne birleştirir?
Salih Selman: En hoş kıssa Yusuf’un kıssadır. Berbatlığa karşı güzellik yapanlar mukafatlandırılır. Saf üzere olursak Allah bizi sever. Allah bizi sevmezse kim sevecek? Hz. Yunus’un kıssasında olduğu üzere insanın kendini kınaması lazım.
Esra Elönü: Uygun insan kimdir?
Salih Selman: Hz. Yunus üzere olandır. Bütün berbatlıklar karşısında kınamayıp tüm gün insanların memnun olması için çabalayan, geceleri de ibadete ayıran insandır. Yeterli insan bu yolda olandır.
‘GÜZEL İNSANLARI DÜŞÜNÜRSEN HOŞ OLURSUN.’
Esra Elönü: Müslüman ne vakit kazanır?
Salih Selman: Aliya İzzetbegoviç’in yanında olan kazandı. Pir Şamil’in yanında olan kazandı. Pir Yasin’in yanında olan kazandı. Bu ülkede de bu yolda hizmet edenler kazandı. Evvelden Türkiye’nin ismini bilmezlerdi. Artık Afrika’nın bir köşesine gidiyoruz. Türkiye’den mi geldiniz? diyorlar. Gazze’de Türkler’den yemek parası almıyorlar. Bir güç var. Allah hoş örnek alanlardan eylesin. Benim hekim arkadaşlarım benden küçükler fakat beni geçtiler. Mehmet Güllüoğlu Afad’da, Kerem Kınık Kızılay’da beni çok geçtiler. Ben onlara gıybet etmiyorum. Gıpta ediyorum. Ne hoş beşerler. Müslüman gıpta eder. Münafık haset eder. Rabıta budur işte. Hoş insanları düşünüp onlar üzere olmayı istemektir. Hoş insanları düşünürsen hoş olursun.
‘ALLAHSIZ OLARAK GEÇEN VAKIT YOKLUKTUR.’
Esra Elönü: Yokluk nedir?
Salih Selman: Allah’sız geçen vakit yoktur, kaybetmiştir insan. Allah’ı sevemeyen insan, zikredemeyen insan yok olmuştur. Yokluğu tatmıştır. Allahsız olarak geçen vakit yokluktur. Gençlerin yanına gidemeyen bu dünyada yokluğu tatmıştır. Şehitleri görüp, çaba ruhu olan insanları görmeyen yok olmuştur. Hayır işlerinde çalışmayan, hayır işlerinde koşanları görmeyen o alanda yoktur. Kalbinde o alanda yoktur.
‘HACCA GİTMEK, UMREYE GITMEK BENI ETKILEDI. FAKAT GAZZE’YE GITMEK BENI DAHA ÇOK ETKILEDI. NIJER’E GITMEK DAHA ÇOK ETKİLEDİ.’
Salih Selman: Hacca gitmek, umreye gitmek beni etkiledi. Fakat Gazze’ye gitmek beni daha çok etkiledi. Nijer’e gitmek daha çok etkiledi. Yaşayanların yanına gitmek daha çok etkiliyor. Birde yaşayanlar ile orada olursanız ne keyifli. Kalbin dünyaya meğillerini o hoş insanların yanına giderek düzelttirmek lazım diye düşünüyorum.
‘HERKES DÜZEYİNE NAZARAN ACI ÇEKER.’
Salih Selman: Ben tabip olduğumu İnsan Vafkına sarsıntıda hekim olarak yardıma gittiğimde öğrendim. Kimi işiniz bırakmış, kimi çorba pişiriyor, kimi diğer bir yardımda bulunuyor… Makam yok orada. Herkes meskenini bırakmış gelmiş orada devletin yardım edemediği noktada o insanlara bir çorba uzatıyor. Ordan sonra benim doktorluğumda dönüş oldu.
Esra Elönü: Dostlarınıza üzüldüğünüzde ne yapıyorsunuz?
Salih Selman: En büyük yükü Peygamberler çekmiş. Herkes düzeyine nazaran acı çeker. Bunu düşünmek gerekir. Sen acı çekmek istemiyorsan…
Bütün Peygamberler bu türlü sıkıntı çekmiş. Allahu’u Teala isteseydi en hoş akrabaları, dostlarım yanına yardımcı verirdi. Halbuki en büyük sıkıntıları onlara vermiş. Beşerler bugün arkadaşları, dostlarım bir şey yaptığında da kafayı yitiriyor neden bu türlü oldu diye. Neden? Allah’ı bilemedikleri için. Şeytanın yolu seni vesveseye götürür.
‘ALLAH’I BİLMEZSEM HİÇ OLARAK GİDECEĞİM.’
Çapa’da çalışırken bir teyze geldi, 70’li yaşlarına yakın. Hac yapmış kötüleşmiş , farzını yapıp göndermişler. Her yer kanser… Açtık, kapadık hiç bir şey yok. Ameliyattan sonra teyze esprili bir halde benim “Kemikler yerinde duruyor” dedi. Gülüyor, bende merak ettim beni görünce gülüyor lakin kapı ortasından tekrar baktığımda acı çekiyor kıvranıyor. O denli bir ağrı var, ölmek üzere. Teyze sen bu halini bilmiyor muydun diye sorduğumda “Biliyordum, ben Allah’ın meskeninde ölmeye gittim zati.” dedi. O sırada Çapa’da mesleğinde çok yeterli bir Doçent var, idrarından kan geliyor ve Hac yerine Amerika’ya gidiyor. Orada ki hekimler kanserin birinci basamağında olduğunu, tedavi sürecini anlatıyorlar ona. Döndüğünde en sevdiği arkadaşıyla kahvaltı ettikten sonra ses duyuyor arkadaşları, Doçent intihar ediyor. Bu süreci kabul edemiyor, etmiyor. İntihar ediyor.
Bir yanda bu kadar kendini yetiştirmiş bir insan, bir yanda da bilgisiz dediğimiz bir insan fakat Allah’ı bilmiş. Bana Allah’ın yoluna o denli bile gidilebileceğini, onunla keyifli olunabileceğini anlatan bir Anadolu teyzem var burda da o ilmiyle Allah’ı bulamamış, Allah’a en büyük günahla kavuşacak bir insan var. Bu beni çok tittretti. Demek ki dedim ben Allah’ı bilmezsem hiç olarak gideceğim.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
