TKP Genel Sekreteri Kemal Okuyan, Sedat Peker’in görüntülerin akabinde Erdoğan’ın izleyeceği stratejiye ait gazeteci Şule Aydın’ın sorularını yanıtladı.
Okuyan’ın, “Videolar AKP’yi sarstı mı?”, “Erdoğan’ın stratejisi ne?”, “Sol oyun kurucu olabilir mi?” sorularını yanıtladığı program, soL TV’de canlı yayınlandı.
Kemal Okuyan’ın Şule Aydın’ın sorularına verdiği cevaplar şöyle:
Sedat Peker’le mutabakat mı sağlandı? Görüntü paylaşmamasının sebebi ne?
Bu soruya kesin cevap verilemez. Geçtiğimiz hafta iktidar cephesinden mevzuyla ilgili daha öncesine nazaran çok yumuşak demeçler yapıldı. Bu problemle ilgili yeni bir tırmandırıcı şey olmadı.
Bu sorun bir yere bağlanacak, sonsuza kadar gidecek değil, Peker’in taksit taksit açıklamasının sebebi de bu, bildiği her şeyi açıklamayacağını kendisi de diyor.
Uzadıkça sorun yeni aktörlere değiyor kaçınılmaz olarak. Bu istenir mi Peker tarafından bunu bilemeyiz fakat öte yandan tahlili zorlaştırıcı bir faktör. Milangaz’a, Demirören’e değinirken yeni şahıslardan bahsediyor.
Aktörleri genişletmesi (ben burada bir yere bağlanacak diyorum eninde sonunda diyorum) sıkıntıyı zorlaştıracak bir şey, ben bunun stratejik bir şey olduğunu düşünmüyorum. Burada ana eksende tutulan isimler var, Soylu, pelikan kümesi, Demirören Kümesi… Bunların hepsi Erdoğan zorluk çekse de gözden çıkartılabilecek elemanlar. Bunlar zati gündemdeydi: Soylu’nun misyondan alınması Peker görüntülerinden çok evvel gündemdeydi, Demirören kümesinin basında küçültülmesi çok uzun müddettir konuşuluyor.
Demirören küçültülebilir, Soylu Cumhurbaşkanlığı hayalleri kuruyorsa o hayalleri çöker, bunların hepsi Erdoğan için mümkün, Peker de oraya odaklanmış durumda. Fakat uzadıkça bu iş zorlaşıyor, eninde sonunda bir yere bağlanacak.
Ama Erdoğan sakin bir formda izliyor ve toplantıda da görmezden gelin dedi, gerçekten görmezden gelmesi mümkün mü?
Görmezden gelmesi ihtimali sıfır, neden sıfır? Türkiye’de milyonlarca kişi izliyor, AKP içerisinde tartışılıyor… Taktik olarak polemikten kaçmak AKP açısından akla yatkın, ne kadar az konuşursanız o kadar denetim altında tutmak mümkün. Soylu’nun HT’deki programı Erdoğan’a yönelikti. Nitekim yokmuş üzere davranıyorlar mı? Hayır.
Haber merkezlerine gelen kaynakların çok büyük bir kısmı AKP içinden sızdırılanlar. Orayı toparlayabilir mi?
Erdoğan bunu tek başına yapamaz, sedat peker de kendi elindeki evrakların ötesinde kartlar açıyor, mesela “Milangaz’la ilgili belgeyi okuyorum” diyor, demek ki yeni gelmiş. Bu şu demek, sistemin içerisindeki arbedede bir rekabet var, önmüzdeki dönemki dizaynlarda kimlerin gözden çıkarılacağına ait bir etüt yapılıyor. İşte efendim “Kimseyi gözden çıkarmazlar” niçin gözden çıkartılmasın, dediğim formda gözden çıkartılır. Kimi sermaye kümeleri küçültülür, birtakım siyasetçiler kenara çıkartılabilir. Soylu “ben sizi de yakabilirim” diyor, ben Türkiye’de hiçbir siyasetçinin herkesi yakabileceğini düşünmüyorum. Eninde sonunda Erdoğan’ın bile bu türlü bir yeteneği yok.
Türkiye’de “derin devlet var mıdır yok mudur” tartışılıyor. İzleyicilerimize de söyleyeyim imkanları varsa TKP’nin 2005 yılında hazırladığı bir rapor var, 16 yıl evvel TKP demiş ki “devlet çözülüyor”… Bakın devletin çözülmesi yıllarca “derin devlet derin devlet” denilen bir yerde enteresan bir kavram.
Niçin bunu dedik biz? Türkiye’de dış ülkeler, işverenlerimiz, sermaye sınıfımız ve AKP el birliğiyle devletin alışılmış kalıplarını, düzeneklerini bozdu. Hatta ortadan kaldırdı 2000’lerin başında, “demokratikleşme” falan kıssa. Sermayenin egemenliği daha doğrudanlaştı, sermaye daha özgür oldu. Bu dağılmayı toparlayacak olan sermaye aklı olacak.
Bir devlet aklı falan yok, olmadığı için sermaye sınıfı güçlü emperyalist ülkelerin yardımıyla buradan çıkmaya çalışacak.
Bir defa dallanıp budaklanmasını istemezler, sertleşme istemezler, sertleşmeyi tercih eden muhalif ögelerin önünü keserler. Bugün Kılıçdaroğlu’nun “yapıcı” bir hal takınması, “yapısallık istemiyoruz” kelamları, helalleşme kavramlarına bakıldığı vakit yumuşak bir geçiş bildirileri çıkıyor.
Sermaye 2000’lerden beri olanların sorgulanmasını istemez. O yüzden de Erdoğan’ın bir rahatlığı var, “sonuna kadar gidemezler” diye. Türkiye’de lakin işçi sınıf sonuna kadar gidebilir, o da örgütlenirse. Ne Erdoğan, ne Sedat Peker, hiç kimse sonuna kadar gidemez. Bu türlü baktığımız vakit doğal olarak Türkiye’nin önüne tekrar bir sermaye projesi, yine bir yapısallık esasen çıkartacaklardır, onun hazırlıkları gözüküyor. Burada da kimi kurbanlar verilecek, asmayacaklar kimseyi, sallandırmayacaklar, dediğim üzere küçültecekler, kimilerinin önünü kapatacaklar. Soylu istediği kadar pazarlık yapsın, bu saatten sonra İçişleri Bakanı’nın Türkiye’de kıymetli bir siyasetçi olma mümkünlüğü yok. Ne yaparsa yapsın… O da olabildiğince az hasarla çıkmak için pazarlık yapıyor.
Muhalefet sandığa işaret ediyor, muhalefet bu yol haritasının neresinde?
Sedat Peker’in görüntülerinin çıktığı birinci vakit yaptığımız programda ben ısrarla şunu demiştim: Sedat peker’in görüntülerinin en kıymetli sonuçlarından birisi bunların ülkedeki sağ seçmen ve ülkücü tabanda bir değişime neden olacak olmaları. Bu gerçekleşti, AKP çok tartışılıyor, fakat neredeyse hiç tartışılmayan MHP en büyük yarayı aldı.
Türkiye’de vatan millet edebiyatıyla siyaset yapma, millet edebiyatını kullanma önemli bir şeyle karşılaştı. Toplum görüntüyü izlerken “bize milliyetçilik ismine neler yaptırmışlar” diyor.
Akşener açısında bu tercih edilecek bir sonuç, birtakım gazeteler “demokratik sağ” yaratılmalı diye yazıyor, sol zati yok. Burada figürler belirli, Babacan var, Akşener var, Kılıçdaroğlu da onların moderatörü olarak var.
Herkesin birleştiği bir şey var: 2022’de seçim. Buraya giderken aslında Türkiye’de sorunların çözülmüş olması beklenir, seçime kalmaz, seçime kalırsa Türkiye’yi büyük bir kaos bekler. Münasebetiyle seçim öncesinde dengelerin yer değiştirmesi gerekiyor, mesela Erdoğan’ın geleceğinin seçim öncesinde kararlaştırılması gerekiyor. Seçim çözemez bu ülkede hiç bir şeyi.
Erdoğan’sız AKP bir hiç, bugünkü iktidar cephesinin direnişi büyük ölçüde Erdoğan’ın işi.
İbrahim Kalın’la Hulusi Akar hiç yıpranmadı bu süreçte, bunlar milletlerarası alanda daha öne çıkan figürler, ABD’yle ilgilerin düzeltilmesinde onlar mimar, güya Erdoğan değil, hatta Erdoğan yıkıcı öge, yapan ögeler bunlar. Bunların sonuçlarını göreceğiz. AKP’nin iç yapısında da muhtemelen bir şey olacak.
Erdoğan’ın geleceği belirlenecek bu süreçte ve bu sistem açısından (halk açısında demiyorum, şu anda sermaye açısından konuşuyoruz) Türkiye’nin geleceği seçimlerden evvel belirlenecek, o denli seçimlere gidilecek, seçimlere bırakılmaz hiç bir şey.
AKP 2002’deki seçimleri öncesinde kazanmıştı. Herkesin “kader seçimi olacak” dediği şeyde de her şey evvel belirlenecek, o denli seçime gidilecek. Öbür ihtimal kaotik bir süreç. Sermaye aklı yumuşak bir geçiş için çabalıyor, derin devlet yok şu an sığ devlet var.
Sadece TKP üzerinden değil, meclis muhalefeti dışında tüm sol muhalefeti katarak soruyorum, Peker’in bildirisinin altına “aşı tersliği çok aşıyla ilgili twit atın beşerler farkına varsın” diye yazanlar varken Peker çıktı dedi ki “arkadaşlar muhalefete lütfen kızmayın, biz değiştireceğiz ve hırsızlıkların olmadığı bir nizam kuracağız”… Yani sol sosyalizmi Peker’e mi kaptırdı?
Yok tabi ki buradaki sorun şu, sorular soruluyor artık, bunların bir kısmını Peker sordu. Soru soran toplum sorgulayan bir toplum olur. TKP açısından değerli olan şu, bu soruları aşikâr bir eksene çekmek. Daha evvel “Azeri iş adamının marinasına çöktüler”i tartışmıştık. Biz de şunu sormuştuk, Azeri iş adamının zenginliği nereden geldi, Azerbaycan halkından çaldı, o zenginlik nereden geliyor onu sormadan marinadaki işi soramazsın.
Demirören gurubunun OYAK’da ziyanı değerine süreç yaptığına dair bir tartışma var. Burada biz diyeceğiz ki “OYAK niçin var?”. OYAK ne Ordu Yardımlaşma Kurumu, Türkiye’nin en büyük holdingi. Niçin askerlere bir holding kuruldu? Münasebet ne? Silahlı kuvvetler çalışanının hayat standartlarını yükseltme. Büyük palavra, yükseltmediler, zira silahlı kuvvetlerin ezilenleri kimdir? Assubaylardır. Onlar daima şikayetçiydi, biz yararlanamadık diye. Halbuki OYAK’ın hedefi neydi? Silahlı kuvvetleri sermaye haline getirmek. Artık devlet biz marksistler açısından nedir? Hükümran sınıfın baskı aygıtıdır. Burada yeni bir atak yaptılar, silahlı kuvvetleri sermayeye yakınlaştırmak için sermaye haline getirdiler. Bunun sorgulanması lazım, bütün bu tartışmalarda halk yok, sermayenin sermayeyle tartışması kelam konusu, o ona ihalede haksızlık yapmış, o Sedat Peker’e komite vermiş, o onu ihale dışı bırakmış… Halk yok bunun sorulması lazım.
Ne argüman ederler, işveren var, emekçi var, bunlar piyasa koşullarına nazaran pazarlık ederler, personel ücretleerini düzenlerler. OYAK’ın en tanınan şirketi ne? Renault, dünyanın en büyük otomotiv şirketlerinin Türkiye’deki bacağı. E OYAK çalışanı sayısız örnek var. Daima tehdit edildi OYAK çalışanı greve çıktığında. Ya işverenin silahlı kuvvetler bağı var. Silahlı kuvvetleri monopolünde tutan şirket nasıl olur? Bunu sormak gerekiyor.
Bizim yapacağımız sıkıntı bu, bu soruların sorulmaya başlanması. Türkiye solunun şimdiye kadarkinin çok ötesinde bir yüke kavuşması gerek. Bizim saklımız gizlimiz yok, biz rastgele bir sorunun sorulmasından korkmayız, sen rastgele soruyu sorabilirsin.
Zaten soru sormak genelde iktidara geldikten sonra yasak hale gelir, artık sormakta sakınca yok.
İktidara geldiğinde işçi sınıflar, Türkiye’de birtakım soruların sorulma gereksinimi ortadan kalkacak. Yani bütün bu konuşulanlar aslında gırtlağına kadar kire bulaşmış bir tolumsal sistemin patlayan şeyleri. Ortada bir kanalizasyon var, sızıntı yapan borularını tartışıyoruz. Bu sistem pak olamaz, mümkün değil. Her seferinde konuşulanların ötesini tartışmamız gerekiyor. E bize de “her şeyi öteye bağlıyorsunuz” diyorlar, e bağlamak zorundayız, niçin OYAK var, versinler bunun cevabını.
O kanalizasyonu değiştirecek şeyin yalnızca seçim olacağı tartışma var, sol burada ne yapacak? İYİP genel lideri HDP’ye sesleniyor, “ayrı aday çıkartın” diye, birinci cinste ona takviye vereceklerini biliyorlar. Bu türlü bütün programlarda onlar tartışılıyor, sol tartışıyor mu? Cumhurbaşkanlığı adayında bir ortaklaşma var mı ya da çıkartacak mısınız?
Şunu söyleyeyim kıymetli bir bahiste seçimler belirleyici değil, fakat tabi son kelamını söylemek zorunda sol, burada da kendi alternatifini koymalı. Cumhurbaşkanlığı seçiminde sol kendi adayını çıkartmalı, ve tabi ki çıkartacaktır. Bu birleşik bir aday olabilir, olmuyorsa TKP kendi adayını çıkartır. Bu Erdoğan’ın gitmesi telaşını önemsizleştirmez, biz bu iktidarın gidişini zorlaştıracak bir parti değiliz, bu türlü bir niyetimiz yok tabi ki. Kendi alternatifimizi ortaya koymak üzere bir yükümlülüğümüz var.
Bütün izleyicilerimiz de hatırlar, dünyada son iki yılda kaç seçimin meşruiyeti sorgulandı, giderek seçimlerin de sorgulandığı bir periyoda giriyoruz. Kimi ülkelerde daima seçim oluyor, mesela İsrail, tekrar beceremediler. Ya da kimi ülkelerin seçim sonuçlarını kimi ülkeler tanımıyor, ya da diyorlar ki büyük bir usulsüzlük yapıldı.
Bazı ülkelerde sandıktan daha büyük bir güç var, memleketler arası tekellere ilişkin medya. Münasebetiyle sandığın gücü hayli düşük. Bizim açımızdan, yalnızca Türkiye’de değil, dünyadaki ezilenler açısından, tek bir silah var her durumda örgütlü davranış. Bu toplum örgütsüz. Biz ısrarla tıpkı şeyi söylüyoruz, seçimde de, salgında da, sokakta da, sarsıntıda de, baskıya karşı da örgütlü davranma refleksini geliştirmeliyiz. Sol bunun dışında var olamaz. Solun medyatik hareketlerle, altı boş çıkışlarla, seçim pazarlıklarıyla bu ülkede bir güç olacağı argümanı kesin bir saçmalıktır. Hem teorik bir saçmalıktır, biz marksistiz, tarihe bakarız ve buradan dersler çıkartırız, hem de bugüne dair gözlemsel bir saçmalıktır. Sol örgütsüz bir biçimde kimi şeylerle “dans ederek” güç kazanamaz.
Bizim yapmamız gereken şey örgütlü ve dengeli davranış. Nabza nazaran şerbet vermemek solun en büyük unsurudur. Tabi aktüele karşılık vermek zorundayız lakin birebir istikamete işaret etmek zorundayız. TKP bıraksın emek sermaye çelişkisini, Sedat Peker neyi gündeme getirirse onu tartışsın, bunu yapamayız. Münasebetiyle yeni sorular sormak zorundayız.
Bize niçin ısrarla muhalif sorular soruyorsunuz diye soranlara şunu diyorum, öbür türlü TKP’ye gereksinim yok, siz meyyit bir TKP istiyorsunuz. Madem biz marjinaliz, madem seçimlerde az oy alıyoruz, o vakit bize gereksinim yok, bildiğiniz üzere devam edin, ancak bırakın TKP kendi bildiği doğrusunu hayata geçirsin. Bunu yapmazsak TKP’ye gerek yok. Ha istiyorlar ki TKP de bütün bu bulamacın bir kesimi olsun, gündelik siyaset yapsın, ilkesizleşsin, bulanıklaşsın. Biz TKP’yi bunun için kurmadık.
Afyon’da güneyde 1 oy çıktı TKP’ye, neden aday çıkardınız?
Daha evvel hiç oy çıkmayan bir yerdi. 0 oy alacağını bilsek dahi, (bizim adayımız dışarıdandı hasebiyle kendisi oy kullanmadı) aday çıkarırdık, niçin bu türlü bir sorumluluğumuz var, TKP rastgele bir parti değil, bu tertibi karşısına almış bir parti. Herkese, şu anda TKP’ye çok uzak olanlar, ya da bilinçsiz bir formda düşmanca davranan herkes bilmeli ki bu türlü bir parti var. Biz sonuçtan korkup seçime girmekten niçin kaçalım?
Sandık meşruiyetini tartışırken, bu seferde içinde kalarak buna meşruiyet kazandırılmış olunmuyor mu?
Seçimlerin meşruiyet yitimi tarihte muhakkak devirlerde olabilir, fakat bunun için halkın seçimlerden umudu kesmesi gerekir. Şu an o denli bir durum yok, üstelik “oy” yalnızca oy değil. Bir tabir platformu, biz buradayız diyorsunuz, TKP’nin tahminen de sola en uzak yerlere kendisini gösterme platformu. Dar manasıyla TKP değil, diğer bir nizam seçimi. Artık arasınlar dursunlar TKP’ye kim oy verdi burada diye, o denli konuşmalar oldu. Birtakım sağcılar dalga geçmişler 1 oy aldılar, bizim için hiç bir değeri yok. Seçimlerdeki oyun tabi kıymeti var, insanları oy vermeye çağrıyoruz, fakat “az oy alırsak” diye bir kaygımız yok.
Bize söyleyenlere diğer güçlü taraflarımızı gösteririz. TKP Türkiye’yi ve dünyayı kıymetlendirme gücünü ortaya çıkartır, örgütlü davranışını ortaya çıkartır.
O seçimde tartışılacak öbür bir şey var. Belik de önümüzdeki günlerin fotoğrafı o. Jandarma seçimlerde sandık başlarında durdu, zannediyorum Gelecek Partisi’ydi yarışan jandarmayla tartışırken “AKP’nin kolluk gücü haline geldiniz” demişti. Zannediyorum yeniden 2000 seçmenin olduğu yerde Bakan gidiyor oraya, Süleyman Soylu konvoyla miting yapıyor ve bu türlü bir krizle sandıktan AKP’nin çıktığı bir yer.
Şimdi Türkiye’de seçim sistemi esasen eşitlikçi değildi, çok açık ihlaller var, son seçimlere bakıldığında daima açık, hatta açık olarak gerçekleştirilmiş ihlaller var güç gösterisi var. Canlı bir muhalefet masayı devirir. Legal değildir dersiniz. Biz tertip muhalefeti ismine konuşacak değiliz, ancak öte yandan da o kadar şey yapıyorlar, o vakit da kelam hakkımız doğuyor. Biz hükümetin alternatifiyiz diyorlar, nasıl alternatifiniz? Bunlar ihlaller olduğu anda diyeceksiniz ki “bu oyun bu türlü oynanmaz, oyunun kurallarını bozuyorsunuz siz, biz yokuz”. E lakin biz yokuz diyemiyorlar, zira bir meşruiyet krizini muhalefet istemiyor. Usulsüzlükler var, birinci kere mi yapılıyor, açık sayım yapıldı, oylar çöpe atıldı, oy pusulaları bulundu, hepimiz şahit olduk, polisler üç kere beş sefer oy kullandı, bunlardan sonra ne oldu? Hiç… Burada tek bir yaptırım var diyeceksiniz ki bu seçimler legal değil. Bunu diyemiyorlar, bu da iktidarın önüne büyük bir hareket alanı açıyor.
Bunun karşısında yaptırımı olmayan bir muhalefet var, sermaye sınıfımızın bir yumuşak geçiş emeli var, bunun aktörü olmak isteyen bir muhalefet var. Biz bu türlü yapmayız, TKP kâfi bir örgütlülüğe ulaştığında bunu yapmaz. Zira “yapıcı muhalefet” denilen şey bu ülkeyi yıkıyor. Sonuçları halkımız için çok yıkıcı.
Bugün hiç bir şeyin bir bedeli yok, istedikleri üzere at oynatan bir siyasi iktidar var, Türkiye’de halkın örgütlü olduğu bir tabloda işler değişecektir.
Erdoğan o atı Biden’la oturduğu masada oynatabilecek mi?
Bence o görüşme bitti, demin seçimler hakkında söylediklerim büyük ölçüde Erdoğan’la Biden bağlantılarında de geçerli, büyük ölçüde belirlenmiştir. Yarınki görüşmede bir sorun çözülemez. Tahminen oradaki fotoğraf sembolik kıymetler taşıyacak.
Çözülemeyecek mevzuların hangileri olduğu aşikâr oldu, hangi bahislerin nasıl çözüleceği ayrıştırıldı. Baştan beri söylüyoruz, Biden ve Erdoğan, Türkiye-ABD ilgilerinde bundan 6 ay öncesine nazaran daha sıkı bir bağ olacak. Bunun önünde bir mani olduğunu düşünmüyorum, en çok konuşulan şey S-400 sıkıntısı, buna kalırsa iş çözülür, asıl sıkıntılar daha stratejik başlıklardı, orada da ben anlaştıklarını düşünüyorum, bu pürüzsüz bir münasebet manasına gelmez.
Bazı basında şu yazıyor: “Erdoğan hiç bir istediğini alamayacak” bu bir olasılıktır, ABD’nin Erdoğan’ın üzerini çizmeye karar vermesi… Ancak şu anda bu türlü bir tablo görünmüyor. Daha çok sembolik kıymeti olan bir görüşme gerçekleşecek.
Tüm köşe yazılarında medyada şunlar yazıldı, Erdoğan-Biden görüşmesi âlâ geçerse ekonomik durum düzelecek, hatta Soylu da Temmuz ayından sonra yükselişe geçeceğiz dedi, Erdoğan bu hafta küme toplantısında “açlık var, siz doyurun” dedi. Bir şey söylemek ister misin?
Buna dair çok şey söylendi. Beni üzen şudur, bu lafı eden, Türkiye’de yoksulluk, açlık, işsizlik, adaletsizlik bu kadar baskın bir halde toğlumun üzerindeyken bu kelamı söyleyen kişinin iktidar olmaya devam etmesi bizim için travmadır. Dalga geçiyor, iktidardaki birisi “hadi siz çözün açlık sorununu” zira açlık trafik sorunu üzere değil, yaşamsal bir şeyden bahsediyoruz ve orada bu lafı eden birisi iktidarda kalmaya devam ediyor. Toplumun karşısına geçti ve bunu söyledi. Bunun hesabı sorulacak.
Bunun hesabının sorulmasında sokaklardan çok korkuluyor, sistem siyaseti dediğiniz partilerde meclis dışı partiler sokağa çıktığında bir kaygı hali var. TKP’nin haftaya Ankara’da mitingi var, müsaade alabildiniz mi?
Biz şu “normalleşmeye geçişle” birlikte (o da bir alem tabi) aktiflik ve hareketlerimizi arttırdık. Burada derhal engellemeyle karşılaşıyoruz, bu beklediğimiz bir şey. Geçen hafta sonu Beşiktaş’ta kalabalık bir şey gerçekleştirdik bütün engellemelere karşın. “Biz engelledik, müsaade vermiyoruz” kâfi bir şey değil bizim için. Şayet kendi kurallarına uymayacaklarsa bu kendi bilecekleri iş. Onlar uymayacaksa biz de uymayız.
Ankara’da bir miting yapacağız, miting için “izin almamız” gerekmiyor, biz müracaat yapıyoruz, bildirimde bulunuyoruz, ha yasaklayabilirler, fakat şöyle söyleyeyim bizim aslında “izin evraklarımız var” bu miting ve öbür aksiyonlar için. O müsaade dokümanlarımız nedir? Ayasofya Mitingi’dir, AKP’nin Kongreleri’dir, AKP’lilerin yaptıkları irili ufaklı mitinglerdir, bunlar bizim “izin belgelerimiz”. Ben herkesi Ankara’da saat 4’te gelecek hafta Cumartesi günü yapacağımız mitinge çağırıyorum. Karanlığı yırtıp atacağız diyoruz, bütün sıkıntılarda, problem yalnızca bu son birkaç gündür olanlar değil. Türkiye’de son görüntülere sığamayacak başlıklar da var. Bütün hataların üstüne gideceğiz. Bütün sıkıntımız şu, örgütlü hareket edebilme yeteneğini arttırmak, Türkiye’de halk birlikte hareket edebilme yeteneğini geliştirdiği anda o vakit düzlüğe çıkarız, karanlığı yırtıp atarız.
Aynı gün bizim öbür kentlerde de etkinliğimiz olacak lakin bütün Ankaralıları Anıttepe’de saat 4’deki mitinge bekliyoruz.
Yanımızda Yunanistan’da 8 saatlik işgününü çöpe atmak isteyen iktidara karşı emekçi sınıfı masaya yumruğunu vuruyor. Orada iktidarın işi güç, bizde de birebiri olması gerekiyor. Hem yarın hem de bugün için.
Dün “engelleyebildiğimiz” virüsü bugün “engelleyemediğimiz” için bugün herkes konutta.
Ya bu hakikaten akıl dışı, bu büsbütün siyasi iktidarın toplumsal hayatı kısıtlamak, insanların yana yana gelmesini önlemek için attığı adımlar. Bunun için fantastik tahliller üretiyorlar fakat bu toplum bu kaba sığmıyor. Biz daima şunu söylüyorduk, Türkiye asla AKP’nin diktiği elbisede rahat edemez.
Dün İstanbul’daki tablo şuydu: Bu toplum bu yasakları bazen sıhhati da riske atarak “ben bunu tanımıyorum” diyor. Münasebetiyle bu yasaklar sıhhati da riske atmaya başladı, zira insanların burasına geldi. Mantıklı tedbirleri de etkisizleştiren aptalca yasakçılık var. Lakin bu iktidarda akılcı niyet olamaz.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
